De wooncrisis raakt mij persoonlijk. Niet alleen omdat ik de cijfers en verhalen hoor, maar omdat ik het van dichtbij meemaak. Ik zie wat een gebrek aan betaalbare en flexibele woonoplossingen betekent voor mensen die kwetsbaar zijn, alleen, of simpelweg niet aan bod komen op de huidige huur- en koopmarkt. Maar ik zie ook wat een tijdelijke oplossing kan betekenen. Daarom wil ik mijn verhaal delen.
Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, vingen we een Oekraïens gezin op, twee vrouwen en twee kinderen. Zij hadden niets, behalve onzekerheid over hun toekomst. Wij hadden een bijgebouw, simpel maar volledig ingericht met een keukentje en badkamer. Voor hen was het perfect. Het gaf hen een veilige en zelfstandige plek, terwijl wij hen konden ondersteunen met alles wat daarbij kwam kijken: het vinden van een school voor de kinderen, het vertalen van contacten met OCMW en andere diensten. Ze kregen tijd en ruimte om tot rust te komen, te settelen en zelfs onze taal te leren. Na zes maanden hadden ze dankzij die veilige basis hun leven weer een beetje op de rails. Met onze hulp vonden ze een appartementje in de buurt en konden ze weer vooruitkijken en daar wonen ze nu nog steeds.
Nu, een tijdje later, helpen we een jongvolwassene via vzw Homie. Een dakloze jongere die geen plek meer had in zijn familie en nog niet de middelen heeft om zelfstandig te wonen. Weinig werkervaring, geen financiële buffer, maar wel de wil om te bouwen aan een toekomst. Voor hem biedt ons bijgebouw opnieuw een kans: tijd en ruimte om zijn leven op de rit te krijgen.
En dat is precies het probleem: er zijn simpelweg te weinig betaalbare, flexibele en kwalitatieve woonoplossingen voor mensen die alleen zijn, kwetsbaar zijn, of tussen wal en schip vallen. Het tekort aan woningen sluit deze groepen steeds vaker uit, met dakloosheid of blijvende onzekerheid als gevolg.
Wat mijn ervaring mij heeft geleerd, is dat tijdelijke oplossingen een wereld van verschil kunnen maken. Een veilige plek om even op adem te komen, jezelf te herpakken, en met wat begeleiding of ondersteuning een toekomst op te bouwen. Maar deze oplossingen zijn te schaars. En dat moeten we veranderen.
Waarom kunnen tijdelijke woonoplossingen, zoals zorgwoningen of Tiny Houses, niet breder toegankelijk worden gemaakt? Waarom kunnen ze niet ook dienen als springplank voor jongeren, alleenstaanden of kwetsbare volwassenen? En dit in een sociale en solidaire omgeving?
Want wat iemand écht nodig heeft, is niet alleen een dak boven het hoofd, maar ook de tijd, ruimte en ondersteuning om weer vooruit te kunnen.

Comments